بسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

وَ أَنذِرْهُمْ یَوْمَ الحَْسرَةِ إِذْ قُضىَ الأَمْرُ وَ هُمْ فى غَفْلَةٍ وَ هُمْ لا یُؤْمِنُونَ

آنان را از روز ندامت بترسان ، آن دم که کار بگذرد و آنها بى‏خبر مانند و باور ندارند .

قرآن کریم / سوره مریم / آیه 39

تو که اینطور دنیا رو دو دستی چسبیدی، امّا هنوزم نتونستی به دستش بیاری و به آرزوهات برسی؛ حواست کجاست؟! دیگه داره به سَر می رسه، آره پیمونه ی عمرت رو میگم، اَجل داره دَر می زنه، کبوترِ روحت داره خودش رو به این در و آن در می زنه و بال و پَر می زنه، آره با تواَم، با تو می دونی در «روز حسرت» میخوای چکار کنی ؟ آره «روز حسرت»، روزی که انگشت به دهان می گیری و حسرت می خوری، حسرت از لحظه هایی که آمد، امّا نفهمیدی، نورهارو می دیدی و خودتو به کوری می زدی ... ولی متأسفانه (برای خودت متأسفانه) دیگه هیچ راه برگشتی نداری، هیچ راهی؛ ... با تواَم (یعنی خودم)، چرا ایز گم می کنی ؟ چرا خودتو داری به خریت می زنی ؟ هان ... چرا خودتو داری به خواب می زنی ؟ می دونم که خوابِ خواب نیستی، خواب خرگوشی دیگه بسه، پاشو داره دیر میشه ها ... گفته باشم که بعد نگی نگفتی !

ای عزیز به خود بیا که این قافله عمر عجب می گذرد ! آیا تاکنون واژه «یوم الحسرت» را شنیده ای ؟ می دانی یعنی چه ؟ یعنی روز حسرت، روزی که دیگر حسرت و پشیمانی فایده ای ندارد و تو به قدر آن چه اندوخته ای پاداش می گیری و فراموش نکن که لحظه ای از عمر ما نمی گذرد که خدا با ما نباشد، پس بنابراین تو هم سعی کن در این سفر که مقصدش آخرت است، با خدا که بهترین همسفرِ ما آدم هاست همراه باشی تا بتوانی از این پیچ و خم های پُر فراز و نشیب زندگی به سلامتی بگذری . به قول فرزانه ای : «به خدا نگو چقدر مشکلاتت بزرگ است ! به مشکلاتت بگو چقدر خدایت بزرگ است !!!!»

چهارشنبه – 25 / آبان ماه / 1384 – ساعت 10 : 22 – منیژه شهرابی